Deutsch
Nederlands
Geen twijfel dat het leven ieder van ons keer op keer uitdaagt. Hoe vind je je eigen koers en blijf je verbonden met dat diepe gevoel van vertrouwen? Hoe voel je je in verbinding met het innerlijke kompas en zorg je ervoor dat de maatschappelijke golven jou niet wegspoelen.
Toen ik jong was, student aan de Universiteit van Amsterdam, had ik een mantra van waaruit ik leefde: easy come, easy go. Het duidde op een uitgangspunt van gemak en vanzelfsprekendheid. Het mooie was, ik hoefde er niets voor te doen, het gevoel was er eenvoudigweg. Het was een bewustzijn dat opborrelde vanuit het gevoel dat de wereld aan mijn voeten lag en ik mij niet druk diende te maken over de uitkomst van mijn keuzes. Het leven ontvouwde zich in die tijd als vanzelf. Van de ene miraculeuze gebeurtenis rolde ik in de andere. Vanuit dit oervertrouwen belandde ik in onbekende steden als Parijs, Barcelona, Rome en San Sebastiaan. Ik ontmoette voortdurend interessante en gastvrije mensen, ik ontmoette de vader van mijn kinderen door hem op straat te herkennen. Ik volgde de levens van inspirerende kunstenaars en grote denkers zoals Picasso, Miro en Jung. Mijn vertrouwen in het leven was immens.
Ik kreeg woningen en reisjes cadeau. Er gebeurde zoveel in mijn leven in die dagen. Waarom? Omdat ik niets verwachtte, omdat ik durfde en me liet leiden door de stroom van zijn, mijn nieuwsgierigheid en passie. Iedere dag was een cadeau, een verrassing, nam ik aan als een geschenk. Als het leven iets voor me in petto had, en dat had het altijd, kon ik onmiddellijk en feilloos voelen dat ik de keuze had: ofwel ik volgde het kleinzielige ego dat me angstwekkende scenario’s influisterde, ofwel ik volgde het vertrouwen.
Intuïtie of angst?
Dit betekende niet dat ik naïef was. Een bijzonder sterk innerlijk kompas in mij wees op werkelijk gevaar. Zo kon ik mensen en situaties die niet betrouwbaar waren feilloos herkennen, als een dier dat onraad ruikt. Dat gevoel was heel primair en ik handelde dan ook primair.
Er is een groot verschil tussen de automatische reactie op werkelijk gevaar (waarbij alles in jou onmiddellijk in staat van paraatheid wordt gebracht, een oerinstinct dat in werking treedt en je onmiddellijk uit de situatie redt) en de doemscenario’s van een geest die geen vertrouwen kent. De eerste is de intuïtie, de tweede is de geest. Een geest die heeft geleerd te luisteren naar de demonen en angsten van zichzelf en de groep die hem opjut. Een geest die een uitweg zoekt uit die angstige voorstelling door middel van controle. Een geest die de illusie heeft dat het leven volledig gepland moet worden. Een geest die hangt aan imago, verzekeringen en garanties. Deze geest is getemd en bang, ziet altijd een halfleeg glas en volgt de kudde.
Het leven heeft een eigen plan; een masterplan. Het anker dat je zoekt is niet anders dan jouw vertrouwen in de loop der dingen. Als je geen vertrouwen voelt, ben je niet in staat voluit te leven. Nu ik ouder ben geworden en mijn leven definitief een stuk complexer is, moet ik soms zoeken naar mijn oude easy come, easy go gevoel. Ik moet er moeite voor doen om het goddelijke plan te zien in de ups en downs in mijn leven. Niets is belangrijker in deze tijd van onrust en verandering dan te werken aan dat oervertrouwen. Dit oervertrouwen kun je niet bedenken of controleren, dit oervertrouwen schuilt juist in loslaten. Door je wil en plannen los te laten groeit je vertrouwen. Dit doe je door stil te zijn en te mediteren. Door de angst onder ogen te komen als alles stil wordt, en de stem van je geest tot zwijgen te brengen.
geschreven door Susan Marletta Hart
Wil je werken aan jouw oervertrouwen? Volg onze training Leven met Hooggevoeligheid; van opgave naar gave.
Download meditaties die je zelfvertrouwen sterken.
Macht en onmacht in relaties? Lees Winnen of verbinden
